Recife is de hoofdstad van de staat Pernambuco in Brazilië en de belangrijkste stad van het noordoosten. Recife was het centrum van de suikerplantage-economie en een belangrijk knooppunt in wat de ‘Black Atlantic’ wordt genoemd. Een bijzonderheid van Recife, meer nog dan andere Braziliaanse steden, is de nabijheid van favela’s (sloppenwijken) en midden- en hogere klasse buurten. Formele buurten worden vaak omringd door informele wijken en veel middenklasse-gebieden bevatten kleine favela’s in hun midden.
Vanaf de jaren 1940 tot 1964, het begin van de militaire dictatuur, had de stad verschillende progressieve stadsbesturen, die beleid voerden om de benarde situatie van de werkende armen te verbeteren. In 1964 was Pernambuco een van de twee staten die openlijk tegen de militaire overname waren en daarvoor zwaar werden bestraft. De overblijfselen van de slavernij zijn ook sterk in Pernambuco, dit maakt Recife een voorbeeld van de tegenstellingen die voortkwamen uit de sociale eisen die door modernisering werden opgewekt en de ambities van de politiek machtige plantageklasse om hun privileges te behouden. Deze tegenstellingen kwamen aan het licht toen, onder leiding van de charismatische aartsbisschop Dom Hélder Câmara, een sterke volksbeweging van en voor de armen ontstond.
In de jaren tachtig overtuigden de sociaaleconomische heterogeniteit van de stad, in combinatie met het bestaan van sterke bewegingen van het maatschappelijk middenveld, het militaire regime dat het onmogelijk was om de armen uit de stad te verdrijven. Een alliantie tussen de sociale bewegingen en het regime maakte plaats voor verschillende bestuurlijke innovaties, zoals de PREZEIS (Plan voor Regularisatie en Legalisatie van Speciale Zones van Sociaal Belang), een participatief programma met als doel bewoners van de sloppenwijken te beschermen tegen gedwongen uitzettingen.
Participatieve programma’s hebben echter te maken gehad met forse bezuinigingen en particuliere ontwikkelaars financieren in toenemende mate verkiezingscampagnes van gemeenschapsleiders met het doel de Speciale Zones van Sociaal Belang (ZEIS), open te stellen voor landvalorisatie en megaprojecten.
Het project houdt zich dus bezig met de vragen: hoe worden machtsstrijd rond het recht van de armen op de stad in Recife gevormd door gemeenschapsleiders? En wat zegt dit over de vooruitzichten voor een werkelijk vooruitstrevend, stadsbreed participatief bestuurssysteem, gebaseerd op de politiek van de sloppenwijk?